jest ok...

celebrujesz mnie
jak wykwintne danie
doceniam

twój dobry smak
jakie to miłe

że nie mlaszczesz

Jakie to miłe:) I nie przegadane (tak lubię!). A może jednak mniej kolokwialny tytuł?

Puenta kojarzy mi się, jakby celebracja nastąpiła na "wysokim szczeblu"
Tam, to codzienność ;)) Podoba mi się, fajna miniatura
Pozdrawiam

P.S. Przepraszam za to obleśne skojarzenie

Moniko,
HAYQ
- dzięki za wpis do sztambucha
a interpretacja oczywiście dowolna ;)
:)))

to właśnie urok miniatur... ;)

No tak, taki na przykład pan Świetlicki zapewne by z tego wywiódł co najmniej "mlaskanie genitaliów":)

Inko, wena dopisuje, bardzo fajna miniatura, cmokes

i tylko pytanie:
gdzie k...!????????????????????????
zadaje serce

:)

zwięźle, jak zawsze;
i masz rację, trzeba umieć opanować apetyt zamieniając go w celebrację;
masz arystokratyczne ciągotki - mademoiselle;
;:) J.S

Stanka, jakoś mam wątpliwości, czy to ma coś wspólnego z weną
może raczej z nietrzymaniem języka za zębami? ;)
cmooooooook!

Może to głupie ale cały utwór odbieram na poważnie, z dobrą metaforą "kulinarną".
Lecz jak doczytuję do puenty to bezwiednie zaczynam się śmiać.
Przykro mi ale to mlaskanie tak mnie nastraja. :))))))
A może o to chodziło by zrównoważyć utwór?
Niemniej bardzo mi się podoba przez swoją dwoistość ;)
Pozdrawiam

Piotrze, dobrze czytasz ;)
o to właśnie chodzi