bez okularów

złapałem onegdaj szczęście za rogi
uspokoiło się połagodniało po chwili
wypiło herbatę zgubiło wyraz srogi
usiadło w kąciku kocykiem otuliło nogi

rozmnożyło się w portfelu
w ogrodzie kwiaty posadziło
zrobiło napój wonny z chmielu
i smutne chwile rozweseliło

po jakimś czasie posmutniało
i uroniło parę łez
potem jeść pić i śmiać przestało
zajrzałem w oczy a tam zez

Stefanie!
Peel złapał szczęście i dusił jak cytrynę:)
a ze szczęściem należy delikatnie się obchodzić.

PozdrawiaMy.

w ogrodzie kwiaty pozadziło
posadziło, fajnie,
pozdrawiam ciepłoniaście

Zdarza się, że sami marnujemy szczęście i siebie unieszczęśliwiamy.
Ale na ten zez - koniecznie okulary! Może jeszcze da się co nieco
uratować?

Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Stefan , czy seria radosnej niedzieli, czy twoj pierwszy wiersz?
scmok

u nas się bierze okulary zez stołu i
się zakłada na nos i zez szczęścia człowiek
pije wino, bo znowu widzi jedną szklanicę
prostą i urodną, że mucha nie spojrzy lepiej:)))
pozdrawiam:))

Mając zeza, można widzieć podwójnie,
wtedy szczęścia - też chodzą parami!
Ale się zatelepućkałam, zaraz zacznę pewnie o zezowatych
dzieciskach szczęść! Lepiej zamilknę,
życzę dużo zdrowia, bo jak widzę; poczucie
humoru Pana nie opuszcza, i dobrze!
Serdeczności od
- baby

masz Ci los, fascynujący przypadek.
zzeziło się szczęście.