kryzys twórczy - letnia melancholia

powyrywam wszystkie włosy
skoczę z drzewa jeśli trzeba
nad przepaścią się pochylę
choć nie cierpię będę śpiewać

spojrzę słońcu prosto w oczy
niech nie śmieje się bezczelnie
brzozę kopnę chociaż stoi
i stać potem jeszcze będzie

spadnę z mostu w płytką rzekę
żeby pływać choć nie umiem
nawet wierszom zamknę usta
których treści nie rozumiem

noc zatrzasnę w starej szafie
niech się boi jak ja wczoraj
może podam łyk melisy
by nie wyszła roztrzęsiona

brody dzieciom podoczepiam
żeby szybciej dorastały
i zastawię w domu łapkę
nie na myszy lecz bociany

na drzwiach serce dorysuję
by wchodziło się ciekawiej
jeśli umrę to na chwilę
żeby zdążyć gdzieś na kawę

wszystko zrobię jak należy
a do lasu pójdę boso
może tylko się obejrzę
lecz nie wrócę bo i po co

słowa zbiorę w przaśny worek
i nauczę się na pamięć
że gdy składa je przypadek
sieją w głowie tylko zamęt

W trzeciej strofie chyba literówka - rzeką (rzekę)?
A całość jak dla mnie, delikatne rymy jakie lubię - ktoś powie nie ta epoka. Ale czy to ważne? Lekkość słowa, kilka przerzutni które uwielbiam, nie nachalne metafory. Rytmicznie, sylabotonika też chyba ok (choć nie liczyłem wszystkich:).
Ogólnie mam nadzieję że nie zakończy tu żywota bo mam zamiar go w ulubionych umieścić.

Pozdrawiam

Dziękuję za rzekę :-)) Próbuję wyzwolić się z nastrojowości typowej dla niemal wszystkich moich wierszy. Fajnie, że ci się spodobał. To rodzaj żartu.

Dla mnie świetne, lekkie i z dużą dawką humoru.
Czasem to nawet trzeba
zrobić coś nietypowego
zaszaleć a nawet zwariować:)))

Pozdrawiam anna:)

Aniu:)..nie widzialam Cie tutaj dlugo...a zawsze czytam Cie z przyjemnoscia:)...swietne..pozdr.

podoba mi się ten wierszyk, rymy są, wiadomo o co chodzi, a nie takie jakieś współczesne prozaickie łamigłówki,cóż, każdy lubi co chce..

jest naprawdę fajny!:) nawet dodam do dziupli, a co;)