nieprzylegając

jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
nie daje wytchnienia stepowanie
nabiera rytmu dojrzewa duma

otwieram rano oczy nigdy nie było
lepiej spotkać kogoś najbliższego
i kładąc głowę na poduszce myślę
o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wcieram
kontury zbutwiałych liści proszę
ściśnij moją rękę najmocniej
jeśli potrafisz zatrzymaj mnie

O Boże,
nie umieraj...

kto mnie tak zachwyci ?
:)

Samotność jest bardzo smutna,
ale samotność we dwoje - to już dramat!
Myślę, że wiersz to dobrze oddaje,
po cichu, dyskretnie, bez zbytniej egzaltacji.
Peelka na koniec krasi wiersz nadzieją.
Serdeczności
- baba

jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
Powiem tyle ,,zaczyna umierać,, nie może być! wykreśl zaczyna i nie ,,w wieku", gdyż samotność dosięga każdego bez względu na wiek.
Masz wiele wyjść z tego-np.
Jestem zmęczonym człowiekiem,
który umiera na samotność
Jeżeli już ma zostać czas. zaczyna to zamień na zaczął umierać.
Zresztą ty jesteś autorem pomysł wiersza jest fajny, ale??????????????????????///

jak mi się podooba.. skryję go sobie:)

Samotność, każdy ją w jakiś sposób
doświadcza; jedni mają to przypisane,
inni okazjonalnie przekonują się jak
smakuje.Subtelnie o tym napisałaś -
tak jak trzeba:)) Pozdrawiam serdecznie:))) Ewa

Magdo!
a wiesz, że można umrzeć z samotności.
Serdecznie pozdrawiaM.

Pierwszy wers jest w/g mnie zbyt hermetyczny - ogranicza; przecież taka samotność dotyka mimo i często po_mimo wieku.
Zatrzymuje ten wiersz.

Pozdrówki :)
kasia.

Miła Babo!
Cieszy mnie, że właśnie tak odczytałaś wiersz;)
PozdrawiaM.

jestem w wieku człowieka który
zaczyna umierać na samotność
nie daje wytchnienia stepowanie
nabiera rytmu dojrzewa duma

otwieram rano oczy nigdy nie było
lepiej spotkać kogoś najbliższego
i kładąc głowę na poduszce myślę
o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wetrzeć
kontury zbutwiałych liści proszę
ściśnij moją rękę najmocniej
jak potrafisz zatrzymaj
Podoba mi się Marlett i jakby w nowym stylu ten Twój wiersz.
Oczywiście musiałem troszkę poprzestawiać ;)
Pozdrawiam.

Ireneusz!
Wydaje się ,że pierwsze dwa wersy odczytujesz zbyt jednoznacznie:))
Moim zdaniem umieranie to proces ,który nie jest nagły jak zgon.
Nie jest napisane ,że ''w wieku'' dotyczy wieku peelki:),
a samotność to stan, który został potraktowany jak choroba naszego wieku
więc musi zostać ''zaczyna''.
Wielkie dzięki za sugestie:))
PozdrawiaM.

Ula!
Dziękuję za czytanie:))
PozdrawiaM.

Ewo
Cieszy mnie że wiersz się podoba.
Serdecznie dziękuję za obecność:)
PozdrawiaM.

Kasiaballou
Zgadzam się z Tobą w przypadku jeśli pierwszy wers odczytujesz jednoznacznie.
Bardzo dziękuję:)
Słońca.

jestem w wieku człowieka który zaczyna
umierać na samotność

stepowanie nabiera rytmu
bez wytchnienia dojrzewa duma

rano otwieram oczy i nie zawsze było lepiej
spotkać kogoś najbliższego
kładąc głowę na poduszce
myślę o tym co chciałam chciałabym

pomiędzy ziarnka piasku wcieram
kontury zbutwiałych liści
proszę

ściśnij moją rękę najmocniej
jeśli potrafisz zatrzymaj mnie

mądry tekst /

ja sobie go tak czytam /

uszanowanie /

zaczyna ,,chorować" z tym czasownikiem się zgodzę wiersz jest wierszem ale nie można jak zauwazyłem stosować wszystkiego odnosząc się do peelki, a większość tak to tłumaczy i to niby logiczne wybawienie Wiesz jaka jest krytyka ja ją przeszedłem, to nie jest tak jak myslisz. głupi czasownik źle uzyty dyskryminuje cały wiersz odpowiedż jest prosta np ,,komunizm pogrzebał Polskę " wiesz co jest żle, że grzebie sie kogoś na całe zycie, więc to zdanie jest fałszywe- tak poznaje to krytyk. Nie mam zamiaru zmieniac tego co napisałas zapytaj Panią Stanisławe Zak ona jest dobra w te kloci
pozdrawiam

HAYQ!
Wezmę pod rozwagę Twoje sugestie.
Cieszę się, że mnie odwiedziłeś.Dziękuję.
Uśmiechu.

Tomku!
Bardzo lubię Twoje odczyty. Rozpatrzę zapis.
Dziękuję:) Uśmiechu.

bardzo piękny
bardzo smutny

jak blues

:)

Irku!
Krytycy są od krytykowania, wiele zależy od ich opinii.
Ja jestem amatorką:))
..a Stasia zawsze mile widziana pod moim wierszem:))
Dzięki za komentarz.Uśmiechu.