cedry

czasem pisał: moja night
już tak długo cię nie widziałem
w tym kraju jaszczurki nie zasypiają na zimę
jak ty

gonię je wśród głazów
jak nadzieję
ciągle buduję dla ciebie pałace
z kamieni
(tu nie można zmarnować ani gałązki)
nadal nie pozbyłem się lęku

wczoraj stałem pod cedrami
pytałem o ciebie
(są tak wyniosłe jak ty kiedy się gniewasz)

a ludzie znów mówią o wojnie
brakuje wody

dziwne że
nie mieliśmy nigdy wojen
a tak często bitwy

i tak jak tutaj
nigdy nie czułem się zwycięzcą

w ostatnim liście napisał:
moja night
dziś miałem najwięcej nadziei

inna wersja ostatniej zwrotki:

w ostatnim liście napisał:
moja night
wczoraj porzuciliśmy pozycje zwycięzców
będziemy sobą

wczoraj stałem pod cedrami
pytałem o ciebie
(są tak wyniosłe jak ty kiedy się gniewasz)

a ludzie znów mówią o wojnie
brakuje wody

dziwne że
nie mieliśmy nigdy wojen
a tak często bitwy

i tak jak tutaj
nigdy nie czułem się zwycięzcą

ten fragment mnie się nie podoba. jakiś napuszone, zbyt dużo egzaltacji. reszta bardzo ładna. obie wersie zakończenia mnie się podobają, więc obie myśli - i o nadziei i o pozycjach zwycięzców wkomponowałabym w tekst.

pozdrawiam

Dziękuję za komentarz Leno - myślę i czekam

Może ktoś jeszcze słówko szepnie
Cedry są ważne dla mnie w tym wierszu - i celowo wprowadzają nieco wyniosłości

Pomyślę jeszcze nad tym

Pozdrawiam

Dobry wiersz.
pozdrawiam
kasia

"jak ty

gonię je wśród głazów
jak nadzieję"

zmieniłabym na "z nadzieją"
zakończenie wg mnie to drugie
i "nadzieja" się nie powtórzy

dobry wiersz
serdecznie pozdrawiam :)

Tereso i Kasiu - dziękuję

podoba się fajne przesłanie
pozdrawiam

bestia