liście

otrząsam się z ciebie jak z włosa na płaszczu
(ot strzepnę nie będzie i szybko zapomnę)
poznokcie wytarte z połysku od płaczu
wbijają się w ścianę jak noc w zimną pościel

dotykam wgłębienia na obcej poduszce
ach nie czuć zapachu (zaduszę go w sobie)
nie jesteś czymś więcej niż tylko wyrzutem
co wraca natrętnie gdy zasnąć nie mogę

firanka nie tańczy z grą świateł na oknie
(tak wiele się zmienia gdy widzieć się nie chce)
a we mnie jak liście wspomnienia zamokły
niepokój pozostał w kopertach (nic więcej)

ale smutnawo i odbiera się chłód, opowieść
jak to człowiek
dla człowieka nic więcej nie znaczy, tak się
czytało, fajno;J.

Takie przymiarki do trochę innego klimatu. Bardziej realistycznie. Dzięki za kom.

Dla mnie ciekawy
fajnie się czyta...o tym zapominaniu...
o wgłębieniu w poduszcze...
Podoba się choć i smutek czai się w.... kopertach

ho ho bardzo ładnie piszesz. Jestem pod wrazeniem Twojego wiersza. Bardzo mało jest takich przekazów, które poruszają duszę.

Serdecznie pozdrawiam aha masz talent!

bestia

Ostatni zdarzyło mi się już raz usłyszeć, że mam talent i chociaż to miłe, zupełnie nie wiem jak mam się do tego odnieść. Póki co piszę i cieszę się, że to pisanie komś się podoba i kogoś porusza, bo o to chyba chodzi.

Ostatni zdarzyło mi się już raz usłyszeć, że mam talent i chociaż to miłe, zupełnie nie wiem jak mam się do tego odnieść. Póki co piszę i cieszę się, że to pisanie komś się podoba i kogoś porusza, bo o to chyba chodzi.

Ty Aniu piszesz po prostu sercem i dlatego tak wiele osób porusza, mnie oczywiście też, szczególnie "pamięć w kopertach" (jak "puste koperty" Szczepanika), jakie to naturalne, takie z życia, aTy mówisz o tym tak pięknie...pisz, pisz tak jak czujesz...

Serdecznie pozdrawiam :)

Moze i słyszałaś to napiszę tak: umiesz składać litery w jedną logiczną całość, a Twoja skromność to kolejna zaleta

serdecznie pozdrawiam i jeszcze jedno nie lubię rzucać słów na wiatr. Masz dar i iskrę od Boga

pozdrawiam

bestia