Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kołysanka


Rekomendowane odpowiedzi

twoje dzieci już dawno nie płaczą
w głębi źrenic okruchy zdziwienia
jak garść nasion rzuconych do piachu
niby jesteś a wcale cię nie ma

błękit chwili rozjaśnił się w tobie
tęczówkami rozmyłaś tu teraz
wszystko jedno znów płaczesz nad grobem
chociaż wyblakł jak stare wspomnienia

zupa stygnie jak cień w twoich oczach
znów powracasz na chwilę na uśmiech
więc go chwytam nim zginiesz w powrotach
które tylko czekają aż uśniesz

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...