Wiosna - jesień

Nikt nie zakreślił koła nad nami i wiosny nie będzie
Pod jakim kątem słońce ma patrzeć na słabość naszą?

Pełni wołanie w bezsenności świat
okno otwiera i nakazuje patrzeć
źrenic pełną średnicą w tajemnice nocy

i jeszcze spać nie dajesz obowiązkiem istnienia
a ja słów nie znajduję i związków bukietów

Gdzieś samoistnie podświadomości zguby
linę przeciągają na twoją połowę uczucia
Nadchodzi niechciany stan przesilenia

Ładny wiersz, z nutką zadumy,
nad "niechcianym stanem przesilenia",
budzi skojarzenia.
Pozdrawiam
- baba

Krzysztofie, cóż mogę rzec? Chyba tylko,
że wiersz dotknął głęboko swoją wymową
i za to Ci dziękuję, a nawet proszę o jeszcze :)
I bardzo ładnie to wyszło.

Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

atmosfera bardzo; J.

[ komentarz został usunięty przez administrację portalu ]

Daje czytelnikowi do myślenia , atak ma być!
Serdecznie!

Z przyjemnością czytaliśmy.
Ładnie piszesz Krzysztofie.
Pozdrawiamy :)