między niebem a ziemią

między niebem a ziemią
najpiękniejsza jest noc
i sen gdy trzyma nas w swoich objęciach
przez chwilę

***

w snach lubię latać nad ogrodem
podwórkiem parkanem
a ludzie się dziwią

więc wołam to takie proste
wystarczy podskoczyć

zwijam sukienkę nad kolana
żeby nie krępowała wiatru
i kwiatki nie opadły gdy jestem wysoko

kołyszę się nad domem
gdzie nic mnie nie trzyma przy sobie
żadna klamka nie zamyka ciężkich drzwi

spoglądam na głowy przechodniów
z perspektywy nieba
zabawne że nikt tak nie umie

spod powiek wymyka się sen
pozwala mi odejść
opadam

tak trudno oderwać się od ziemi

Piękny od tytułu po puentę Droga Anno!
Uściski!

Aniu, bez zastanowienia porwałam wiersz do ula i już :)
Pisz więcej takich...podrywają do lotu nad dachami :)
Ja także lubię latać...

Serdecznie pozdrawiam-
Krysia

Cieszę się, że się podoba, ale spróbujcie pokazać mi słabe strony, żebym mogła iść do przodu. :-))

Ja tu nie widzę słabych stron!!!
Pisz...pisz milo Cię czytać!
Uściski!