przed samym sobą

czytam pomiędzy gestami twój strach
podajesz wodę
niby nic
a szklanka drży jak liść na brzozie za oknem

poprawiasz włosy niepewnym gestem
nie udaję że dobrze wyglądasz
uśmiecham się do ciebie dawnej

szukam szeptu sprzed lat
w głosie który dochodzi jak gdyby zza ściany
ktoś cię skradł
odmienił
odebrał przejrzystość wspomnieniom

pamiętam jak przyszłaś w niebieskiej sukience
padało
miałaś bose stopy
przywołuję obrazy by móc się uśmiechnąć

tak bliska i daleka
sczytuję z twarzy każdą minioną minutę
powoli
każdy cień który przewinął się po sali

już nie wstydzisz się jak dawniej
pozwalasz zobaczyć co trudno zrozumieć

jak dobrze jest milczeć