mówią że trzeba mówić z tobą wprost

mówią że trzeba mówić z tobą wprost

patrzę na wierzchołki przemarzniętych szczytów
brzozy miarowo poruszane wiatrem
korony starodrzewi posłusznych jesieni

czystość pierwszego śniegu na dachu śmietnika
niecierpliwość dziecka co chce być dorosłym
więc płaczem wymusza że teraz

niepokój staruszka że nie był za dobry
krzyże nad grobami jak ciche anioły
dla tych co odeszli

pamięć jak sito dziurawą choć uważne oczy
strach przed tym co było i przed tym co będzie
uśmiech na niby bo tylko na zewnątrz

dysharmonię błyskawic na ciemnym tle nieba
łuk tęczy nad osiedlem starych szarych bloków
bramę co pamięta babcię sprzed pół wieku

ja tylko powzalam ci mówić

prosto, a jednak bardzo lirycznie,
lubię Cię czytać:)

aczkolwiek z wiersza się trochę zrobiła wyliczanka..

pozdrawiam:))

mam dokładnie takie same przemyślenia jak Ula.
czyta się dobrze, odnajduje sensy, problem w tym,
że mało płynności pomiędzy wersami. myślę, że
tekst wiele by zyskał, gdyby spróbować jakoś je
połączyć.

pozdr. a

ładnie opisowo..chyba to jest gotowe? J.(:płoniaście

liryczny ciekawy klimat podoba się

serdecznie

13

ja tylko powzalam ci mówić

literówka

no więc kto w końcu mówi ?? i o czym?