mosty. nic na skróty

zbliżam do siebie dłonie zaplatam – taki nawyk
pozwala zamknąć obieg zająć palce przestać się martwić
że nadal nie rozróżniam prawej od lewej
drogi na skróty
by ominąć to co niewygodne
choć dłonie miewam gorliwe i gorące
znów się nie modlę

wiesz Lady tak skądś mi to znane
w tym wierszu :)

Czy dobrze rozumuje
nie modlisz się, sądzę że... nie wiem...
pytanie..to ten most... jak zapytać
co uczynić by sobie zaufać...

by nie potrzebny był nawet zwodzony most...
nie modlenie się..w myśli
mnie się tak kojarzy nie modlę się gdy jesteś
bo wiem ... modlę się, jak dotrzeć żebyś wiedział
pozdrawiam

Bardzo mnie wzruszyło to co napisałaś.
Również dziękuję.

Pozdrawiam

zbliżam do siebie dłonie zaplatam – taki nawyk

bardzo dobry wiersz, już sam pierwszy wers
mówi o tym, że nawyk- przyzwyczajenie bywa
zdradliwe, jak niżej Autorka opisała,
dogłębny na pewno porusza,
zaufać, J. (:płoniaście

"nic na skróty"...trzeba przechodzić przez kolejne mosty na drodze i nieraz tak trudno się modlić, jednak gest splecioych rąk jest być może najszczerszą modlitwą bezradności...
refleksyjny wiersz i podoba misie

serdecznie pozdrawiam :)
Krysia

Całość bardzo się podoba ale jednak najbardziej zakonczenie wierszopisu szokujesz LacyC

serdecznie i cieplutko

13

dziękuję wszystkim
jakiś czas mnie nie było - zatem z opóźnieniem

Pozdrawiam
LadyC

Bo zagadkowo piszesz i poetycko dlatego szokujesz

serdecznie buzka spadam nad jezioro

13