Śmierć ciała.

Wszyscy mamy jakiś określony limit czasu w ciele pobytu,
wykorzystując je nieprawidłowo, tylko ten czas skracamy,
i gdy on przychodzi niezależnie od naszego dobrobytu,
ubóstwa, czy stanu zdrowia, to marne ciało opuszczamy,

a wraz z jego opuszczeniem sprawiamy bliskim cierpienie,
bo za egzystencji, w pary łącząc się potworzyliśmy rodziny,
sposobem tym narosło wzajemne materialne przyzwyczajenie,
a my jesteśmy w ciałach wieczne istoty duchowe, Boże syny,

dlaczego zatem za Ojcem swym nikt łez nie wylewa,
i nie czyni nic by po śmierci ciała do Niego powrócić,
tylko głupiec gałąź podcinając bezpieczeństwo olewa,
gdy cierpienie dopada go zaczyna z Bogiem się kłócić,

bezmyślne słowa wypowiadając, iż ma w nosie Boga takiego,
Który okrutny z pewnością jest, bo na niego zsyła cierpienia,
nie Bóg, ale ty sam karzesz się nie kontrolując umysłu swego,
zastanów się czy czynisz coś na drodze duchowej Jemu służenia?

ale przecież jest to tak wielce niesprawiedliwe,
gdy cierpienie napotyka nałogowego katolika,
który zanosi przed ołtarze żarcie już nieżywe,
otóż to, właśnie dlatego cierpienie cię dotyka,

czemu spożywasz z bratnich ciał pokarm krwawy?
czy gdy pokarmu w piersi brak zabijasz swą matkę?
nawet nie starasz się z tego zdać sobie sprawy,
iż lepiej zajadać rośliny jest i warzywną sałatkę,

odwieczną prawdę ci głoszę, a ty na jej przypływ uszy zatykasz,
zatem nie powinieneś się dziwić, że ja lepiej niż ty wyglądam,
bo ty niczym samobójca w objęcia duchowej śmierci pomykasz,
a ja to wszystko olewam co ty uwielbiasz i na Boga spoglądam,

ale ty z twym bielmem na oczach Jego nie zobaczysz,
bo bardziej niż Jego, kochasz swoich krewnych ciałem,
On nie może ci być bliskim, gdy się Jego dziećmi raczysz,
z pewnością w to nie zechcesz uwierzyć, iż ja wizję miałem,

nie mówię byś nienawidził, kochaj swych bliźnich jak kochałeś,
lecz doprowadź by obyło się to w braku do nich przywiązania,
naucz się Boga Ojca wielbić, to od Niego ciało ludzkie dostałeś,
i nie kłuć się z Prawdą Absolutną, w tym nie możesz mieć zdania,

ale gdy cię już dopadło z bliskiej osoby cierpienie w śmierci ciała,
nie do Maryi i Jezusa, lecz módl się bardzo gorąco do Ojca Boga,
by ta dusza w rodzinie osób Jego wielbiących narodzić się miała,
i sam zacznij Go wielbić bo nie wiesz kiedy skończy się twa droga.

Forma jest prawe poprawna i zgrabnie skonstruowana. ale tutaj chyba powinien być znak zapytania

,,dlaczego zatem za Ojcem swym nikt łez nie wylewa,
i nie czyni nic by po śmierci ciała do Niego powrócić?

Mamy początek, rozwinięcie i zakończenie. Jednym słowem stanowczo, widać, że autor jest świadomy swych przemyśleń,.
Sama treść jest bardzo kontrowersyjna.
Sam jestem praktykującym katolikiem w pełni świadomym swojego wyznania i mojej wiary. Dlatego o tym cicho, sza...