Czas zacząć...

Zabrzmiały dźwięki poloneza,
lecz płaszcz był tylko za tancerza
przez poręcz przewieszony
ten tancerz ułożony,
czas zacząć taniec... nie przybieżał.

Tancerz zrobił się za to jak kreda blady
Bo to taniec z gatunku płaszcza i szpady
Lecz był bohaterem
Piątym muszkieterem
Stąd żadna tancerka nie daje mu rady

Tak, prawda, był w jasnym, modnym dziś kolorze
z dodatkiem cytrynki przygaszonej w zboże,
lecz co mi w tym tańcu
po takim łamańcu,
co to na poręczy krzesła taniec przespać może.

Lecz cóż po płaszczu choćby i jasnym
Jeśli w obuwiu przyszedł za ciasnym
Widać we wszystkich jego ruchach
Że ma odciski na paluchach
W humorze jest jak cytryna kwaśnym

Gorzej, bo wcale go już nie widać,
wsiąknął, dosłownie efemeryda,
tylko płaszcz został,
bo to już wiosna,
a ten pan to był zimowy brzydal.

Podąża do góry słupek rtęci
Mnie po bałwanku łezka się kręci
Lecz w pionie mocno nadzieja trzyma
Bo za pół roku następna zima

A wiosną latem i jesienią,
gdy się kolory wokół mienią,
to może w tęczę się owinę
od głowy aż po samą zimę.

A ja gdybym zobaczył tęczę to potem
Szukałbym na jej krańcach garnców ze złotem

stanęła tęcza raz na kształt bramy,
ja szłam z ogrodu z jabłek koszykiem
i pod tą tęczą, z zachwytu jęcząc,
grzałam jabłuszka barwnym promykiem

Wkrótce z owoców grzanych promieniem tęczowym
Zrobił się w koszyku dżem o smaku jabłkowym

więc teraz złota poszukiwać trzeba,
skoro wskazała miejsce tęcza z nieba,
tylko mnie dziwi ta wskazówka srodze,
że to wypada za miastem na drodze

Pewnej mieszkance znad Wisły
Marzenia jak bańka prysły
Znalazła garnuszki
A w nich brudne ciuszki
Szybko straciła swe zmysły

Ale był jeszcze tęczy drugi koniec,
który wskazywał osiedla granice
i barwy snuły się w osiedla stronę
ukolorowiając tą okolicę.

Ależ ta pani w tęczowym kolorze
Łatwo jak we mgle zgubić się może!
A jeśli trafi do starego lasu
Jak z niego wyjdzie bez map i kompasu?

Stary las jest za Jaglakiem
i zazula w lesie kuka,
za tym starym poligonem
po- mieszkuje taaaka sztuka.

Czyżby za tym poligonem
Gdzie są płoty przewrócone
Obok rzeczki czy strumyka
Skąd już blisko do pomnika
Stała chatka arcymaga
A w niej mieszka Baba Dżaga?

Za tym, gdzie transzeje w rowie,
nad glinianką jest sitowie...
chociaż czołgi rozebrano,
sarnom drogi nie z- orano.

Przy rozbitej ławce
Rosa lśni na trawce
A wśród niej jest domek
W którym mieszka Gromek
I puszcza latawce

Niechby mu zagrały wierzby poloneza;
jeszcze by zatańczył, jeszcze by przemierzał
posuwistym krokiem, przechylonym bokiem
od okna, przez parkiet, prosto do alkierza.

Do alkierza? Zawracanie głowy
Sądziłem że zmierza do alkowy!