Ich światło, ich sny...

Żółtozielone plamy słońca położone
Na mchu kobiercu, i nimi tak otulone
Pomiędzy wydłużonymi życia kolumnami
Do snu się powoli płynnie układały

Pajęczyna lśniąca między kolumny faluje
Patrzy jak każda plama do snu szykuje
Zachód do łoża wzywający przecie blisko
Zaraz się przestanie palić dnia jasne ognisko

Więc już plamy żółtozielone co mocniej bledną
Może im się przyśni nocą przepotężne piękno?
Nie wie człowiek który widzi tylko te ich czary
Co się dokonują kiedy nie ma nocnej mary