Niedziela

Wrześniowy ranek, słońce nad lasem wstaje
Siódmego dnia niedzielnego, świątecznego
Więc się z radością na Świętą Mszę udaje
Do świątyni odległej, by chwalić Pana wspaniałego

Niebo bezchmurne, wszędzie tutaj pełno słońca
A liście na drzewach już powoli żółkną
Wzywa mnie na swą ofiarę Pan-Obrońca
Więc moje nogi ochoczo już tam pójdą

Kroczę o tym poranku polną ścieżką
Między wzniosłymi, wilgotnymi trawami
Ścieżka ta dla mnie o poranku wielce piękną
Wielbię Boga Stwórcę że obdarzył nas darami

Co jednym z nich jest święty dzień odpoczynku
A gdy idę świętować lasy i łąki podziwiam
Bo dziś się wyzbywam zbędnego wysiłku
Razem z urokiem przyrody-Bogiem, samotnie przebywam

Niech mnie ten czas na cały tydzień umacnia
Te chwile spokoju co sączą jak miodu krople
Niech moja dusze zawsze będzie podatna
Na Twoją łaskę, bo to roztropne i słodkie

Wrzesień 2009r.

Dzięki Ci za te duchowe rekolekcje i przesłanie jak wykorzystywać niedzielę - dzień Boży. Pozdrowienia, serdeczne!

[quote]
Dzięki Ci za te duchowe rekolekcje i przesłanie jak wykorzystywać niedzielę - dzień Boży. Pozdrowienia, serdeczne!