Reminiscencja metamorfozy

Szary świat
Szary dzień
W ogóle
Koniec wakacji

I tamta siła skojarzenia
Sprzed dwóch razy
Dwóch roków
Obydwie skazy?
Czy klejnot cenny wspomnienia?

A czy się teraz przyczynia?
Do czego się teraz przyczynia?

Jeśli tylko do chorej tęsknoty
Zmieszanej z dawnej niskości błotem
To wolałbym nie znać
I będzie - wyrzucę

Jak znać to zapomnieć
Jak zapomnieć - być szczęśliwym
Bo teraz, bo przyszłość

A gdyby troszkę uporządkować ten rwący strumień emocji? Poumykał rytm. "sprzed" się źle napisało. "Dwóch roków" - nagła staropolszczyzna zaskakuje nieusprawiedliwiona. Emocje tłumaczą największe Kolosy, ale dla dobra wiersza - warto. Pozdrawiam. Jeszcze lato! E.

Tak to jest kiedy się wiersz pisze impulsywnie, jednym tchnieniem. "Sprzed" oczywiście poprawiłem, ale co do "roków" - zostawiam, lubię od czasu do czasu użyć arachaizmu, owszem, nagle, co nawet mnie samego zaskakuje :) Dziękuje za cenne uwagi i pozdrawiam.