Boże Narodzenie

Jakże miło ze śnieżnej zamieci
Przez czyjś ciepły przestąpić próg
Gdzie już gwiazdka wigilijna świeci
I maleńki rozgościł się Bóg
Wszędzie słychać miłą świąteczną wrzawę
Dzieci śmiech wypełnia każdy kąt
Święty Mikołaj bieży przez srebrną kurzawę
Wszyscy wszystkim życzą Wesołych Świąt
I ty pomyśl o mnie przy wieczornym stole
Pomyśl tak czule o mnie jak o matce swojej

a na stole pod śnieżnym obrusem ...
wróżba słomka panną humor poprawia ...
łuska rybia się świeci jak moneta brzęcząca
co rok nam syty zapowiada ;))

a nad opłatkiem matka przez łzy wzruszenia
wypowiada słowa tak ważne
choć co roku wigilia podobna
jednak niesie nadzieje na nowe zawsze :)))


przepraszam za te nieskładne strofki ale tak właśnie na mnie zadziałała atmosfera twojego wiersza :))przytulam Ciepło :)))

Dziękuję za strofki i równie ciepło przytulam