Samotność

Ileż to razy samotność była zgryzotą?
Czarnym korzeniem skruszonego narożnika
Duszy, zaś ile wspaniałością jako złoto
Błogosławieństwem jako u kartuzów życia

Dziwna to sztuka - niszcząca albo chwalebna
Siłą zagubień lub siłą rozradowania
U pustelnika - mocą duchów poznawania
Zaś u oszalałego - cierpki owoc złego

Niczym się więc nigdy nie szczyć, o samotności!
Jesteś tym, w które ręce zostałaś złożona
Świątynią Boga, dziełem, lub łupem demona
Oby ci w służbie nigdy nie brakło godności!

Pochodzący z Indii mistrz duchowy OSHO powiedział kiedyś, że
(...) Trzeba byś stał się świadomy swojej samotności, która stanowi twoją rzeczywistość. A doświadczanie jej, odczuwanie jej jest piękne, ponieważ to właśnie jest twoja wolność od tłumu, od innych. Na tym polega twoja wolność od obaw przed byciem samotnym(...)

Wiem, że wiele osób nie zgodzi się z tymi słowami.
Wiem też, że strach przed samotnością jest gorszy od niej samej.
Doświadczyłam tego ;-)

Trzeba Twój wiersz przeczytać wiele razy Kolosie ale warto.

Serdecznie pozdrawiam
jola

Fajne. Ach...czymże jest godność i czymże etyka w rękach podłości ? Nie zawsze wygrywa to co wygrać powinno. Bardzo mądra puenta. Pozdrawiam

Dziękuje za miłe słowa, acz co do strachu przed samotnością, to musze się przyznać że nigdy go nie doświadczyłem. Zawsze bardziej przerażał mnie człowiek a raczej jego pewne nienawistne zachowania i działania. Również pozdrawiam :)