Jakkolwiek ujęte wielkie pragnienie...

Jakkolwiek ujęte wielkie pragnienie
Zawsze jest cieniem - nierzadko misternym
Lecz tylko cieniem - odbiciem niewiernym
I w drodze jeszcze odkształconym mętnie

Jednak, jak widać, pragnień nader dobrych
Czystych, odwiecznych nie brak pośród zgubień
Jak iskry wśród nocy krzesane z trudem
i stłumione...setką rzeczy niegodnych...

To jest to właśnie, co zwie się upadkiem
Gdy nie chcesz ognia, ciepła pośród mrozu
nie mając ubrań i schronienia - pozór
Czynić, że masz wszystkiego pod dostatkiem

Bodaj by zawsze iść za tym dogłębnie
Co z najgłębszych swych warstw podpowie serce...

To jest dla mnie nielogiczne:"Bóg nie nad głową mieszka, lecz w środku człowieka,
Więc kto w głowę zachodzi, od Boga ucieka."

No chyba, że zachodzenie w głowę jest dla Ciebie
równoznaczne z poszukiwaniami Boga nad głową:)

Właściwie fajne, bo się wymyka. Czuję, że zaszłam w głowę
i niedługo coś urodzę:)

Pozdrawiam, K.

Spytaj się o sens Mickiewicza bo to jego sentencja...ja zaś w tym miejscu oczekiwałbym konstruktywnej oceny mojego wiersza...pzdr

Masz rację. Jak tylko będzie okazja, pogadam z nim o tym.

Co do krytyki...nie będzie konstruktywnej krytyki, bo nie mam żadnych sugestii. Kupuję wiersz, bez zastrzeżeń:)) I pozdrawiam.