Szkoda

Nie przekonasz mnie miłymi słowami
Gestem
Po prostu za stary wróbel ze mnie
A szkoda
Fajnie by było znów się zauroczyć
Zaczerwienić
Spuścić skromnie oczy w nadziei na wszystko
Nieznane
Ten tramwaj nie nazywa się już pożądaniem
Jedzie tylko w jedną stronę
Tam gdzie w końcu wysiadają
Wszyscy

"(...) w nadziei na wszystko/ Nieznane" - piękne. W pierwszym odruchu chciałem zasugerować: w nadziei na to, co nieznane. Po kolejnym przeczytaniu wiersza doszedłem jednak do wniosku, że przestrzeń "wszystkiego" jest pełniejsza, przekracza nawet (a może przede wszystkim) pożądanie. Dobrze, że wsiadłaś do innego tramwaju! Pożadanie się kończy i pozostaje ta wielka nadzieja na wszystko!
Wydaje mi się, że o "nadzieję na wszystko" będzie łatwiej w samochodzie, bo tramwaj, niestety, "skręcywuje tylko tam, gdzie mu się szynu wygłu".
Piękny liryk.
Pozdrawiam

Dzięki za komentarz i czytanie
Pozdrawiam Kredens

-jeszcze ważniejsza od szyn, nad głową trakcja, nie wspomnę już o atrakcji, którą liryk ten
jak najbardziej się objawia.

pozdrawiam Ran

Jest taki film, a może bardziej sztuka teatralna pt. "Tramwaj zwany pożądaniem" stara już i pewnie dlatego młodzież nie odczytuje aluzji literackiej
Pozdrawiam Stary Kredens

Serdecznie dziękuję za tę "młodzież" :))))
I za wiersz również. Bardzo.

W jedną stronę...znaczy do pętli?? Czy do zajezdni?? Zajechany wróbel...eeh, szkoda..ale zajefajny wiersz:))

... oby pożądaniem nie stał się ten ostatni przystanek, bo peronu nie starczy, echhh ...
super wiersz kredens...:)))
pozdrawiam
Rif

Dzięki wszystkim za czytanie i pozytywną ocenę , bardzom z tego rada
Pozdrawiam Stary kredens

Najwyżej nie starczy, Rif. Czasem i tak bywa.