Chemia (laboratorium cienia)

Przez szkło probówek drży przeczucie wszech-iluzji
W roztworach środków równie wspaniałych co próżnych
Barwionych w zależności od ostrości wzroku
Od kątu spojrzenia, masz sto różnych widoków

W kolbach stożkowych substancje niewybuchowe
Chwalone wręcz mnogością zastosowań w życiu
To nie uchroni mnie od obawy że może
Pozornie ulega ten specyfik rozmyciu

Bo przecież codzień widząc tysiące reakcji
Tysięcy związków w różnorakiej kombinacji
Myśl moja dla tej reaktywności się zmienia
Że trzeba opuścić laboratorium cienia