Młodość

Jaka nadzieja w młodości mego wieku
którego początki sceptycznie oglądam?
Jest się czym cieszyć?

Kiedy mi krzyczą: "Ej, młody człowieku
życie jest krótkie, a smierć jest pozorna.
Po co ci wierzyć?"

A jednak, nieśmiertelność jest młodości
Świętość rozumu dobrze pojętego
Wieczność i droga

Robienie swego w mdłej rzeczywistości
To takie zwykłe, wciąż: "Co w tym trudnego?"
Radosna trwoga...

Wie "waćpan", co? Piszę już przez pół mojego życia. Wszystko. Wiersze, książki, bajki, blogi i zagwozdki właśnie. Takie, jak "Pseudowiersz". Lubię, gdy ludzie myślą. Jak im się podoba, znaczy się myślą. Jak im się nie podoba, znaczy się są zaciekawieni i myślą jeszcze mocniej. To, że kolega skomentował mój tekst (tak, to nie wiersz, przecież jest tam przedrostek -pseudo i wcale się tego nie wypieram), znaczy się coś tam zaświtało.

To teraz może odnośnie wiersza kolegi:
pomysł - bardzo dobry
inicjatywa - bardzo dobra
składnia - kiepska
dobór słów - dosyć niezgrabny
zabawa słowem, która przyciąga czytelnika - nijaka
wena - poszła w las

Bo tak sobie pomyślałam: skoro tak łatwo koledze oceniać innych, to ciekawe jak przyjmiesz pan moje uwagi?

Z szacunkiem, lecz nieco poirytowana - Waćpanna Anna.

Nie do końca zgadzam się z twoją oceną - gdzie w moim wierszu widzisz dobry pomysł i inicjatywę? Ja też się nie wypieram, że napisałem wiele wierszy, a ten należy w moim odczuciu to przeciętnych. Radzę się tak nie frustrować, bo nie ma powodu. Zacytuję w odpowiedzi twoje słowa: "Krytyka przyjęta. Nie podoba się, nie musi.
Nie skasuję, bo sam to napisałem, więc najlepiej wiem jakie były moje intencje. Tłumaczyć już nie zamierzam..."