Pani Wiosna

Stąpa lekko
Po mgły poduszce
Pani Wiosna
Rozpościerając
Swoją barwną szatę
Po nagich łąkach

Kroczy jak dama
Na spotkanie wiatru
Wyciągając dłoń
Do pocałunku
Na powitanie

Pieści włosami
Uśpione stworzenia
Budząc je do życia
Jak za dotknięciem
Czarodziejskiej różdżki

Lodowa Pani
Zgubiła swój welon
Lecz kiedyś powróci
Na powtórny ożenek
Ze smutnymi konarami
I zwiędłymi liśćmi

"Stąpa lekko
Po mgły poduszce
Pani Wiosna
Rozpościerając
Swoją barwną szatę
Po nagich łąkach"

Da się odczuć ten delikatny obraz. Wspaniale!
Pierwsze wrażenie literackie - Tolkien - a konkretniej pieśni o Królowej Elbereth. Czytając Twój tekst, wyobrażałem sobie właśnie ją. Elbereth.
Ukłony dla złotowłosej Wiosny.

Skojarzenie muzyczne - Dwa Plus Jeden "Czerwone słoneczko"
Kolejne ciepłe uczucie.

@Mirosław_Zapała

Wstyd się przyznać, nie czytałam Tolkiena ale kiedyś na pewno nadejdzie ten dzień:)
Dziękuję za piękny komentarz:)
Pozdrawiam:)

Panie Mirosławie, jak byś choć trochę
Zadał Sobie trudu i nie ograniczał się
Do kolejnej bajki, o Czerwonym Kapturku,
I tak dalej, i dalej, ....
Toć byś widział, że pana Idol
Dla kas pisze, co napisał, wyobraź Pan,
Może Sobie, że ja i Pan te pierdoły, też
Możemy napisać, oceniłem, przepraszam
Nie Autora, lecz Pana.

@zamiatacz_ulic

Muszę się do czegoś przyznać... Inspiracją dla tego wiersza były ostatnie słowa Pana wiersza "Ku pokrzepieniu Dusz". Gdy tylko przeczytałam słowa: "pani wiosna" od razu w mojej głowie pojawił się jej obraz:)

Dziękuję, LUDZI PIĘKNYCH,
Swym sercem przeczuwam,
I słowa klucze, rozumiem
I od razu zauważam.