Nie więcej

Nie chcę więcej niż możesz mi dać
i nie więcej niż unieść potrafisz
ukryć tylko owinąć w twój cień
licząc gwiazdy o drogę nie martwić

chcę się wtopić w ramiona tych gestów
które znaczą coś więcej niż słowa
kroplą smutku w milczeniu rozpłynąć
które bardziej pociesza niż mowa

nie chcę więcej niż mogę ci dać
i nie więcej niż przyjąć potrafię
chcę byś płynął wbrew falom pod prąd
a ja będę przystanią na rafie

będę żaglem i wiatrem w tym żaglu
i niebem co wpadło do morza
i ciszą bezkresną przed burzą
płomieniem co stopy ci ogrzał

i chlebem ci będę co rano
co pachnie by drażnić się z głodem
i będę gdy czas nam pozwoli
bezchmurnym spokojnym zachodem

piękne.

niestety, zły.pozd

Dziękuję za uwagi. Jak sami widzicie każdy wiersz ma swojego odbiorcę i chyba trudno znaleźć taki, który trafi do wszystkich. Pozdrawiam ciepło. Anna

Cudowny- łapie za serce.
Pozdrawiam