Sen sprzed wielu wielu lat

W moim śnie z dziecinnych lat
Bóg gorczycę kazał siać.
W gęstym mroku, wśród jabłoni,
echo niosło Ojcze Nasz.

Popękana, sucha gleba,
niepodobna była ziemi,
tylko ogród pełen ludzi
jeszcze tonąć chciał w zieleni.

W głębi Chrystus - postać krzyża,
intonując rytm modlitwy,
stał słuchając szumu myśli
co szukały wokół bliskich.

Wśród klęczących, martwa cisza,
każdy został sam ze sobą.
W morzu żalu, bólu, strachu,
rozumiałam każde słowo.

Na pustyni ciemnej nieba,
wielki zegar przenaczenia,
jedną gwiazdą i księżycem,
kruchą przyszłość nam odbierał.

Czas przekraczał próg przestrzeni
koniec świata przeczuwając.
Już wskazówka na dwunastej...
Nagle koniec. Czwarta rano.

Znów udało się powrócić
do kołyski ciepłej życia,
tylko strach przez chwilę został,
żeby świt go dobrze widział.