Lulaj Boże Dziecię

Nie na darmo urodziłeś się Człowiekiem,
który kulisz małe rączki w chłodnym żłobie.
Spójrz, jak wielu odnalazło Twoje ślady,
by zrozumieć jak ugasić w śmierci płomień.

A więc lulaj, maluteńki Jezusiku,
niech się Tobie dobrzy ludzie przyśnią dzisiaj,
co zanucą Ci spokojną kołysankę,
w rytm melodii dyktowanej prądem życia.

Lulaj, lulaj, Boże Dziecię, między ludźmi.
Jeszcze chwilę pooddychaj ciepłem głosów,
zanim siądziesz na królewski tron krzyżowy,
nim na głowę Ci założą wieniec z ostów.

Zamknij oczka, a my Tobie pośpiewamy.
Wybaczenie podłożymy Ci pod główkę,
co z opłatkiem jedni drugim rozdawali,
by służyło zamiast słomy, za poduszkę.

przyjemnie takie wiersze czytać :-) pozdrawiam