Kawałek nieba

Kawałek nieba tylko sobie chcę zatrzymać
sufitem domu go odebrać innym oczom
by oprawione w stare ramy ślepych okien
podglądać nocą

w muzyce sennej pustych ulic zgubić oddech
jak szary gołąb zwinąć skrzydła poszarpane
by się rozpłynąć tak jak kropla w studni nieba
jak nocny grajek

i być i nie być w jednej chwili i przestrzeni
zgubić i znaleźć swoje miejsce tak po prostu
i nie czekając że się wszystko wokół zmieni
wciąż szukać mostu

kawałek nieba taki mały jak stokrotka
pachnący wiatrem co ucieka w świat przed słońcem
chcę chronić w sobie tak jak dom gdy tuli dziecko
skulone w kącie

i wiem że więcej niż potrzeba nie ukryję
przed inną dłonią co już sięga po swój fragment
że można tyle w sobie zmieścić i zatrzymać
ile się pragnie